 |
# taz.de -- Adliye muhabirliği: Gazeteci davalarını haberleştirmek |
|
|
|
> Hakkında gizlilik kararı olmayan, kamuya açık bir davayı izleyeceğiz, |
|
> haberleştireceğiz. Salona girip bir haber yapmak kadar kolay değil mi? |
|
> Değil. |
|
|
 |
Bild: „Salon küçük“, „röportaj yapmak yasak“. |
|
|
|
Bu yazı siyasi ya da ekonomik bir iktidarın bir haberi nasıl engellediğine |
|
ilişkin bir yazı değil. Bu faşizmin, hak ihlalinin nasıl “sıradanlaşt�… |
|
ilişkin bir yazı. |
|
|
|
15 Temmuz darbe girişiminin “medya ayağı“ ayağı oldukları gerekçesiy… |
|
Ahmet Altan, Mehmet Altan ve Nazlı Ilıcak'ın ağırlaştırılmış müebbet… |
|
yargılandıkları davanın ilk beş duruşması aralıksız bir hafta sürdü.… |
|
Haziran'da başlayan duruşmaların üçüne girdim. Diğer ikisine gitmeme |
|
sebeplerim arasında haber alma ve haber verme uğruna verilen “kapı önü |
|
kavgaları“ndan yılmış olmam. |
|
|
|
“Salon küçük “ ve “oturacak yer yok“ bahanesiyle basın mensupların… |
|
mahkeme salonlarına alınmaması ilk değil. Ayrıca tabii ki sadece basın |
|
değil, izleyiciler, uluslararası gözlemciler ve hatta sanık yakınları da … |
|
“uygulama“dan nasibini alıyor. |
|
|
|
Ama mevzu haber alma ve haber vermenin engellenmesinden çok |
|
“siyasallaşması.“ Eskiden beri, Anadolu Ajansı'nın İhlas Haber Ajansı… |
|
ve hatta Doğan Haber Ajansı'nın girebildiği davalar biz “muhalif“ ya da |
|
“alternatif“ medya çalışanları için erişilebilir değil. |
|
|
|
## Haber yapmak o kadar kolay değil |
|
|
|
Bu yazıyı yazarken, 2011'de Oda TV davasının ilk duruşmasında “salon k�… |
|
bahanesiyle çıkan arbedeyi hatırladım. O arbede aklıma her geldiğinde hala |
|
güvenlikçiden yediğim tekme yeri sızlıyor. |
|
|
|
Altan kardeşlerin ve Ilıcak'ın duruşması da aynı öyle bir gündü. Sabah… |
|
10.00'dan beri bir grup gazeteci olarak İstanbul'daki Çağlayan |
|
Adliyesi'ndeyiz. Hakkında gizlilik kararı olmayan, kamuya açık bir davayı |
|
izleyeceğiz, haberleştireceğiz. Salona girip bir haber yapmak kadar kolay |
|
değil mi? Değil. |
|
|
|
Öncelikle adliyeye sık yolu düşen insanlar olarak “alıştığımız“ b… |
|
denk geliyoruz. Davayı kalabalık bir kitle izlemek istiyor. Aralarında çok |
|
sayıda uluslararası hak örgütü temsilcileri var. Çoğu Türkçe bilmiyor,… |
|
nedenle çevirmenleriyle adliyeye gelmişler. |
|
|
|
Bir bakışta dışarıda kalacağımızı anlıyoruz. Çünkü daha önce kald… |
|
“tatlı dili“ deniyoruz. Çeşitli koridorlarda farklı güvenlik görevlil… |
|
“dert anlatmaya“ çalışıyoruz, olmuyor. Sonra dava sahiplerine yani |
|
yargılananların yakınlarına rica ediyoruz: “İzin verirseniz gazeteciler |
|
olarak önce biz geçelim. Aksi halde içeri alınmayacağız, haber |
|
yapılmayacak.“ Belli ki “herkes“ için Türkçe bilmeyen, dolayısıyla |
|
duruşmayı aktif şekilde dinleyemeyecek uluslararası heyetin ve onların |
|
çevirmenlerinin duruşmaya girmesi, gazetecilerin haber yapmasından daha |
|
önemli. |
|
|
|
## Salona kimin girebileceği güvenliğin elinde |
|
|
|
Bunu, çevirmenlerden birinin “Senin mesleğin benimkinden daha önemli deği… |
|
demesinden anlıyorum. Kendisi eski bir gazeteciymiş, Sarı Basın Kartlı |
|
olanlardan. Ona mevzunun “benim mesleğim“ olmadığını “biz haber yapm… |
|
bu davadan kamunun haberdar olamayacağını“ anlatamıyorum. |
|
|
|
Sıra güvenlikçilere geliyor. Ana akım medyayı yahut “tanıdığı“ gaz… |
|
içeri alan güvenlik amiri, bizim gibi “tanıdıklarını“ ise “Koltuk |
|
düzenlemesi bana ait. İstediğimi alırım“ diye karşılıyor. Yani „yeni |
|
Türkiye“nin bir güvenlik amiri açık yargılama ilkesine kolaylıkla meydan |
|
okuyabiliyor. Hem de Savcılıktan gelen “görünmez“ talimatla! Başka bir |
|
güvenlik görevlisi kendisine tepki gösteren bir muhabiri duruşma salonunda |
|
“iteleyebiliyor“. Bir dakika bu eski Türkiye'nin de uygulaması olabilir. … |
|
de olsa devlette devamlılık esastır. |
|
|
|
## Hak talep edeni yalnız bıraktığında |
|
|
|
Altı yıllık duruşma deneyimime dayanarak söylüyorum: Bu davalara ancak |
|
itiraz ederek, bağırıp çağırarak, inatla, geri adım atmadan talep ederek |
|
girilebiliyor. |
|
|
|
Peki bu şekilde barikatları aştığınızda ne oluyor? İçeri girebilmiş o… |
|
gazeteci, sanık yakını ya da sivil toplum temsilcisi “Siz kavga ettiğiniz |
|
için bizi bile içeri almayabilirler“ diyor. |
|
|
|
Bakın, işte can acıtan budur. Bir gazeteciyi, haber yapmak adına ağlatan |
|
budur. Hayatında bir gün adliyeye gelmiş bir kişinin, kendi “alanını“ |
|
korumak adına tüm haber alma hakkını çöpe atmasıdır. |
|
|
|
Bunun sonucu ise yine elinde “minik“ iktidarlarını tutanlara yarıyor. Bu |
|
kavgadan bir iki saat sonra gazeteci iteleyen o “güvenlik görevlisi“ bu |
|
sefer tümüyle serbest ve hak olan adliye koridorunda (duruşma salonu değil) |
|
röportaj yapmayı “yasaklıyor“, yine o “Savcılıktan aldığı görün… |
|
ile.“ |
|
|
|
Her şeye rağmen biz yine kaldığımız yerden, Altan kardeşler ve Ilıcak'�… |
|
Eylül'deki altıncı duruşmasında, barikatları aşmak için adliye salonu |
|
kapısının hemen önünde bekliyor olacağız. |
|
|
|
*Bu yazı ilk olarak 19.06.2017 tarihinde [1][bianet.org]'da yayınlanmıştır. |
|
|
|
29 Jun 2017 |
|
|
|
## LINKS |
|
|
 |
[1] https://bianet.org/ |
|
|
|
## AUTOREN |
|
|
|
Elif Akgül |
|
|
|
## TAGS |
|
|
|
Özgürlükler |
|
taz.gazete |
|
taz.gazete |
|
|
|
## ARTIKEL ZUM THEMA |
