De akker van zijn aardse natuur
===============================
2024-10-20
In de app van mijn kerk deelde ik dit bijbelcitaat:
> Wie zaait op de akker van zijn aardse natuur, zal verderf
> oogsten, maar wie zaait op de akker van de Geest, oogst
> eeuwig leven
Galaten 6:8
Dit vers herinnert me eraan dat ik soms mijn eerste impuls
moet onderdrukken en even moet bezinnen op wat God eigenlijk
van me verwacht. Sommige christenen schrijven in uitdagende
situaties "WWJD" op hun hand: "what would Jesus do".
Precies daar wil ik meer bij stilstaan.
Ik reageer namelijk vaak reflexmatig op mijn omgeving. Ik
kan dan spottend of oordelend uit de hoek komen en zo de
gevoelens van anderen uit het oog verliezen. Het is zo
eenvoudig om vanuit de heup te schieten op alles dat
beweegt. Maar zoals je schiet zal je ook beschoten worden en
als geoefend heupcowboy maak je snel slachtoffers en word je
er uiteindelijk ook zelf een. Als de Schrift me iets leert
dan is het wel dat ik met die zonde ook mezelf tref.
Zonde is een begrip waar ik lang niets van wou weten. Het
hoorde voor mijn gevoel bij de tijd van grootmoeders
christendom. Maar mijn kijk hierop is de afgelopen jaren
gedraaid. Ik zie veel zonde. Zonde van multinationals die de
aarde plunderen en verwoesten voor gewin. Zonde van staten
die in hun uitbreidingsdrift of vergeldingsdrang onschuldige
mensen ombrengen. Zonde van burgers die hun naasten haten,
maar ook de zonde van mezelf.
En juist die zonde van mezelf is iets waar ik mee aan de
slag ben gegaan. Geïnspireerd door de "kleine weg" van
Thérèse de Lisieux [1] probeer ik elke dag kleine positieve
stapjes te zetten. Vriendelijkheid, liefdevolle aandacht,
geduld. Dat zijn zomaar een paar concrete dingen die ik door
mijn hele leven wil vlechten. Het zijn geen grootse
meeslepende zaken, maar juist heel praktische.
En als dit me niet lukt, als ik toch weer terugval op mijn
aardse natuur dan is het me veel duidelijker. Dit streven
zorgt er niet per se voor dat ik nu gelijk een zoveel beter
mens ben, maar ik herken het wel als ik dat niet ben. Daar
schuilt volgens mij ook het begin. Eerst moet je je zonde
herkennen, voordat je het kan veranderen. Ik moet inzien dat
wanneer ik in een ongeduldige stemming ben, ik ook erg
kortaf en onredelijk kan zijn. De volgende keer kan ik het
dan misschien herkennen voordat ik heb gesproken en heb
gedwaald. Ik zal hier nog wel de rest van mijn leven voor
nodig hebben om zelfs maar de basis ervan onder de knie te
krijgen, maar zoals Arnold Huygen de Bijbel samenvat is dat
misschien ook wel voldoende: "Heb God lief boven alles en je
naaste als jezelf."
Als ik nu een andere heupcowboy tref en geraakt wordt door
een onterechte afvlakking van wie ik ben, dan herken ik dit
iets beter. Alsof onrecht dat ik zelf heb uitgedeeld sneller
op mijn radar verschijnt dan onrecht dat mij vreemd is.
Misschien is dat ook wel waarom ik niets van oorlog begrijp.
Zelfs niet van de zogenaamde "rechtvaardige oorlog" zoals
Augstinus die beschrijft. Ik begrijp sowieso steeds minder
van deze wereld en wat mensen drijft, maar misschien is dat
wel een noodzakelijke wee die je moet voelen als je Jezus
echt wil volgen.
Om niet al te somber te eindigen, zal ik afsluiten door wat
te nerden over de Bijbel:
Bovenstaande vertaling is uit de NBV21. Meestal prefereer ik
de Statenvertaling, maar in dit geval vind ik een minder
letterlijke vertaling passender.
In de SV 1886 wordt dit vertaald als:
> Want die in zijn eigen vlees zaait, zal uit het vlees
> verderfenis maaien; maar die in den Geest zaait, zal uit
> den Geest het eeuwige leven maaien.
De term "vlees" maakt de boodschap iets "benauwder", maar
het is wel correcter. Zoals meestal vertaalt de SV heel
dicht bij de brontaal en hier gaat het om het woord σάρκα,
wat inderdaad vlees (of lijf) betekent, als tegenhanger van
het geestelijke.
Vrede en alle goeds
Hyperlinks:
[1]:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Theresia_van_Lisieux
-------------------------------------------------------
Tags: nederlands
