Dit stukje schreef ik voor het gemeenteblaadje van
Geloofsgemeenschap Het Penninckshuis. Ik viel hierbij in
voor onze voormalig dominee Fulco van Hulst.
“We nemen het woord en het licht mee de wereld in”. Met deze
woorden worden meestal onze diensten afgesloten. Dit
ontroert mij elke keer. Ik wil mijn geloof en mijn
overtuigingen niet op zondag achterlaten in de kerkbankjes.
Toch vraag ik me af wat het nou precies is dat ik de wereld
in wil nemen. Wat betekent het in deze tijd om christen te
zijn? Of nog preciezer: wat willen we dat dit betekent
binnen onze eigen geloofsgemeenschap?
Met het vertrek van Fulco zijn we in een spannende fase van
verandering terechtgekomen. Ik voel altijd een ondeugende
tinteling bij zulke scharniermomenten. Hetzelfde ervaar ik
als ik op een groot treinstation sta. “Ik zou zomaar alles
om kunnen gooien en een compleet andere kant op kunnen
gaan!” Zo voelde het ook een beetje toen we de eerste
vergadering van de beroepingscommissie hadden. De
commissieleden zijn goed bekend met de cultuur en
voorgeschiedenis van onze gemeente. Ook zijn we
superverstandig en we willen dit in harmonie aanpakken. Maar
toch is er die kleine onderhuidse prikkeling: “We zouden
alles om kunnen gooien! Er is geen beter moment dan nu om
dit te doen!”
Maar natuurlijk onderdrukken we dit gevoel. Sigrid Coenradie
gaf bij haar afscheid ons een groot cadeau van eerlijkheid.
Ze hield een spiegel omhoog die toonde dat we stiekem heel
erg gehecht zijn aan onze eigen Penninckshuizerige traditie
en dat het niet erg is om daar ook bij het aanstellen van
onze vaste voorganger rekening mee te houden. Daarom
proberen we bij onze commissie ook de serieuze volwassene te
zijn en vrolijk maar toch besluitvaardig ons
grotemensengezicht op te zetten. We weten ondertussen dat we
– hoewel vrijzinnig – niet bijzonder radicaal zijn in ons
hoekje van de Brink.
Jezus was wel een groot radicaal. Eigenlijk zou ik het in de
jaren 60 provo-traditie met een “k” moeten schrijven: Jezus
was een groot radikaal! Hij brak met de traditie, liet de
wereldlijke machten naast zich liggen en bewandelde zijn
eigen burgerlijk ongehoorzame route naar God en daarmee ons
aller heil. Maar het meest radikale was Jezus in Zijn
liefde. Zijn liefde voor de wereld en al haar bewoners was
grenzeloos. Ik lees het Nieuwe Testament soms alsof het een
enthousiast op en neer springende kleuter is. Nog nahijgend
van een zonnige dag buitenspelen vertelt ze me in fragmenten
over de heerlijkheid: “Alles is fantastisch, alles is zoooo
mooi en zelfs dat ingewikkelde klasgenootje blijkt eigenlijk
een lieverd en hoort er toch helemaal bij!”. Het is precies
deze diepgewortelde compassie die ik tot in mijn
vingertoppen wil laten doordringen en met mij mee wil nemen
de wereld in.
Deze compassie meenemen de wereld in, dat is wat ik de
laatste paar maanden heb gedaan. Dit heeft me op onverwachte
plekken gebracht. Tweemaal op het asfalt van de A12 in Den
Haag bijvoorbeeld, waar ik met Extinction Rebellion het
verkeer blokkeerde om de regering op te roepen een einde te
maken aan de fossiele subsidies. Ook bracht het me zittend
op de rails van een kolenspoor, waar ik samen met Christian
Climate Action een trein blokkeerde die op het punt stond om
zijn verwoestende lading steenkolen Europa in te voeren. Ik
voel me geroepen om in actie te komen. Ik denk niet dat we
genoeg doen om de klimaatverandering te stoppen en huil om
al het leven dat dit nu al vernietigt. Bij deze
demonstraties voel ik me genoodzaakt om niet netjes binnen
de lijntjes van de wet te kleuren. In de traditie van Martin
Luther King negeren we op vreedzame en opgewekte wijze de
regels, omdat het onrecht anders zegeviert. Daarmee sluit
ik me aan in een Bijbelse traditie van burgerlijke
ongehoorzaamheid. Van Jezus die op de sabbat mensen genas
tot de vroedvrouwen die Mozes het leven spaarden, tot
Jeremia die profeteerde voor de tempel. Bij Christian
Climate Action bevind ik me in een bonte klimaatoecumene. Er
zitten dominees tussen, pastors, zendelingen, katholieken,
vrijzinnig protestanten, conservatieven, evangelische
mensen. En allemaal delen we dit christelijk vuur dat ons
tot deze vorm van actie beweegt.
Stiekem hoop ik iets van dit vuur terug te zien in onze
gemeente. Ik begrijp dat de route van directe actie en
burgerlijke ongehoorzaamheid niet bij ons allen past, maar
het zou heel fijn zijn als we de radikale liefde mogen
uitdragen en dat die ons mag verwarmen als we elkaar
ontmoeten op zondag. Dat we buiten de lijntjes en traditie
naar de aarde en de mens mogen kijken en dat we dit vooral
samen mogen doen. We nemen het woord en het licht mee de
wereld in!
-----------------------------------------------------------
Tags: nederlands
